ویژگی های انسان های خودشکوفا

انسان در طول تاریخ، همواره به دنبال جامه ی عمل پوشاندن به توانایی ها و قابلیت های درونی خود بوده است. گرایش به شکوفا کردن استعدادهای نهفته، در تمام افراد وجود داشته است. انسان های اولیه، برای حفظ و بقای خود، دست به ابتکار و نوآوری می زدند تا هم نیازهای غریزی خود را برطرف کنند و هم در برابر دشمنان بیرونی، از خود دفاع کنند. اما همگام با رشد تمدن و تکنولوژی، انسان نیز از لحاظ روانی و فکری به بلوغ رسیده است و در صدد تجربه ی خودشکوفایی، در سطحی گسترده تر از ارضای نیازهای غریزی و جسمانی خود، برآمده است. انسان مدرن، در پی کشف همه جانبه ی نیروهای بالقوه ی خود و خواهان ابراز وجود خود از ابعاد و زوایای گوناگون است. در اینجا مفهوم خودشکوفایی و ویژگی های انسان خودشکوفا از نظر می گذرد : 

خودشکوفایی چیست؟

خودشکوفایی عبارت است از" فرایند بارور نمودن توانش ها و استعدادهای بالقوه ی درونی". هر انسانی زمینه و توانایی طی مراحل رشد و رسیدن به خودشکوفایی را دارد. مشروط بر اینکه نیازهای پایه ی او، همچون نیازهای فیزیولوژیکی و زیستی و اجتماعی و مهمتر از همه امنیت روانی، تامین شود.با این همه، امکان دارد تمام نیازهای اولیه ی یک فرد رد حد مطلوب برآورده شده باشد، اما نتواند از آن مرحله عبور کند و به پرورش ارزش های روان شناختی درون خود بپردازد. به همین دلیل است که تنها درصد اندکی از افراد جوامع قادر به رسیدن به خودشکوفایی هستند.

ویژگی انسانهای خودشکوفا :

• معنویت مداری : انسان های خودشکوفا از این حیث که به منشا هستی ( خداوند ) اعتقاد عمیق دارند، مدام در حال تجربه ی یک حس ویژه ی دینی و معنوی هستند که در خلوت خود به آن می پردازند. این لحظه های زیبا و عرفانی، حسی سرشار از وحدت و یگانگی با معبود برای آنها به ارمغان می آورد. از این رو نگرش آنها به پدیده ها و امور، نگرشی قدسی و زیباشناسانه است.

• آمادگی برای کسب تجربه های جدید : یکی از ویژگی های اساسی فرد «خودشکوفا»، آمادگی او برای کسب و پذیرش تجربه های تازه ی زندگی است. او همچون آب جاری و ساری در مسیر خود پیش می رود و به تجربه کردن فراز و نشیب های مسیر می پردازد، آنها را حس و لمس می کند و پشت سر می گذارد. تجربه ی او از پدیده ها، یک تجربه ی منحصر به فرد و ویژه است. نسبت به رویدادها و امور جاری زندگی، نگرش مثبت و خوش بینانه ای دارد. اهل پیش داوری نیست و با آغوش باز به استقبال تجارب نو و تازه می رود.

• زندگی پر شور و نشاط : زندگی انسان های خودشکوفا، با معنا، پر انرژی، سرزنده و با نشاط است. سرزندگی و شادکامی، جان مایه ی زندگی آنهاست . اهل تفریح، سرگرمی و مراوده بوده و به طرز بارزی، اجتماعی، خوش مشرب و با مرامند. با دیگران همدلی میکنند و دیگران از ملاقات و هم نشینی با آنها احساس خرسندی و شادمانی میکنند.

• خودباوری : این قبیل افراد، به وجود خودشان به عنوان یک کل سالم و سازمان یافته، اعتماد دارند. هم به جنبه های روحی- روانی و استعدادهای خود ایمان دارند و هم تیپ ظاهری خود را می پذیرند. آنان خود را دوست دارند و همین امر اعتماد به نفس ویژه ای به آنان می بخشد. کارکرد سازمان روانی آنان سالم است. عقل، منطق، هیجان و دیگر ارزش های وجودی آنان، مثبت و در حد بالایی، مطلوب است و خوش برخوردند.

• آزادی انتخاب : افراد خودشکوفا بر اساس معیارهای درونی عمل میکنند. آنان در عین آن که  درگیر و اسیر عقده های درونی نیستند، از لحاظ بیرونی نیز احساس آزادی و امنیت میکنند. افراد خودشکوفا علاوه بر آزادی، مسئولیت انتخاب های خود را می پذیرند و به عبارتی منشا تصمیم گیری های افراد خودشکوفا، درونی است.

• خلاقیت : افراد خودشکوفا اساسا شخصیت هایی پویا هستند. از ایستایی و سکون به دور بوده و همین ویژگی، موجب میشود که افرادی خلاق، نوآور باشند. در مراحل مختلف زندگی، ایده های جالبی دارند و آفریننده و مبتکرند. از نظر هوشی، تفکری «واگرا» دارند. تفکرشان سیال و چند بعدی است. هنگام حل مسئله و مشکلات امور جاری زندگی، راهکارهای نو و خارق العاده ابداع میکنند.

• نداشتن نقاب : انسان های خودشکوفا برای جلب توجه و احترام دیگران، نقاب های ساختگی و دروغین بر چهره نمی زنند، منش والایی دارند و همچون چشمه ای زاینده از درون می جوشند. از این رو، نیازی به ظاهر سازی ندارند. افرادی که از نقاب استفاده می کنند، به طور معمول افرادی ترسو هستند که توان ارائه ی خود واقعیشان را ندارند و با انتخاب نقاب های جعلی، در صدد ایجاد اعتماد به نفس کاذب و گذرا هستند. از این رو می بایست در هر لحظه، خود را کنترل کنند که مبادا چیزی بگویند و رفتاری انجام دهند که دیگران از آنان دلخور شوند. انسان های خودشکوفا در عین حفظ حریم خود و دیگران، خود را آنگونه واقعا هستند نمایان میکنند.

• درک و پذیرش خود: این گونه افراد، خود واقعیشان را با تمام وجود، پذیرفته و ادراک کرده اند. از ضعف ها و قوت ها، بیم ها و امیدها، داشته ها و نداشته های خود آگاه اند و آنها را پذیرفته اند. هیچ گاه در صدد انکار نقص ها و کاستی های خود نیستند. امتیاز های خود را بزرگ نمایی نمی کنند و به رخ دیگران نمی کشند. برای بدست آوردن چیزی که از عهده و توانشان خارج است یا به آنان تعلق ندارد، خود را به آب و آتش نمی زنند.

• درک و پذیرش دیگران : انسان های خودشکوفا در کل، افرادی دموکرات، تجربه پذیر و روشن اندیش اند. با همگان تعامل فعال دارند. دیگران را از هر نژاد و طبقه ای که باشند، به عنوان افراد انسانی می پذیرند. برای احساس و نگرش های دیگران، ارزش و احترام قائل اند و این رفتارشان شامل همه است. زن و مرد، فقیر و ثروتمند، سیاه و سفید، در نظر آنان جایگاه خاص خود را دارند. هرگز به تحقیر دیگران نمی پردازند. نسبت به آنان حسادت نمی کنند و بجای رقابت با آنان، با خودشان رقابت میکنند.